Menu
Niet alleen cliënten krijgen eigen regie bij Traverse. Ook collega’s kunnen hun eigen pad bewandelen. Han is daar een goed voorbeeld van. Zij zag een probleem en draaide dit om in een kans. “We hebben veel vrijheid binnen de organisatie, bijvoorbeeld om neventaken op te pakken die echt aansluiten bij je interesses.”
Mijn naam is Han Ceelen, ik ben 41 jaar en woon samen met mijn vriend en onze twee zoontjes in Geldrop. Inmiddels werk ik al ruim 15 jaar bij Traverse, dus ik hoor een beetje bij het meubilair. Hiervoor werkte ik bij de gemeente Den Bosch, bij sociale zaken. Dat was een mooie opstap om werkervaring op te doen na mijn opleiding MWD (Maatschappelijk Werk en Dienstverlening, nu social work).
Ik werkte daar bijna 2 jaar via een detacheerder toen me een vast contract werd aangeboden. Dat was het moment dat ik dacht: ik moet hier weg. Ondanks dat ik het erg naar mijn zin had, wist ik dat dit niet mijn droombaan was. Ik wilde een baan met meer mensenwerk dan mijn functie bij de gemeente ooit zou zijn.
Toen ben ik dus gaan rondkijken. Ik zag een vacature bij het jongerenpension van Traverse en dacht: dat is de mijne. Helaas werd ik in eerste instantie afgewezen. Traverse koos voor een ander met meer ervaring. Ik baalde echt enorm. Tot ik 2 weken later werd gebeld. Het arbeidsvoorwaardengesprek met de ander was stukgelopen op het aantal uren, en de vraag was of ik nog steeds interesse had. Ja dus! En inmiddels zijn we 15 jaar verder.
Binnen Traverse heb ik veel verschillende functies gehad. Na het jongerenpension heb ik een jaar gewerkt bij dagbesteding, op de minijobs. Bij de reorganisatie van 2011 koos ik voor woonbegeleider op De Meander (toen nog aan de Gasthuisring). Veel chaos, snel handelen en een diverse doelgroep: dat zag ik wel zitten. We waren toen nog zowel groepswerkers als individueel begeleiders, dus je had van alles wat. Heel leuk, heel leerzaam, maar ik wilde meer, ik wilde de diepte in met de cliënt. Vandaar dat ik ben gaan werken bij het Team Zelfstandig. Na de volgende reorganisatie in 2017 kon ik aan de slag als persoonlijk coach, een functie die ik nog steeds met veel plezier uitvoer.
Op de Gasthuisring vingen we, naast onze reguliere cliënten, ook uitgeprocedeerde asielzoekers op volgens het bed-bad-broodprincipe (3B). Je merkte echter dat dit voor spanningen zorgde op de groep. Onze cliënten, van wie van alles verwacht werd, tegenover deze groep die juist niks mocht, al wilden ze heel graag. Dit gebrek aan perspectief zorgde voor een gevoel van machteloosheid bij hen.
Ik ben vervolgens in gesprek gegaan met de directie en kreeg de vrijheid en de uren om te onderzoeken wat er mogelijk was. Daarop ben ik aangesloten bij een overleg met ketenpartners zoals gemeente, Vluchtelingenwerk, COA, vreemdelingenpolitie, IOM en DT&V (die laatste twee houden zich bezig met de terugkeer van migranten naar het land van herkomst). We hebben gezamenlijk een nieuw plan geschreven voor deze doelgroep, waardoor de 4B-opvang is ontstaan. Dit is de oorspronkelijke 3B plus begeleiding. Cliënten moeten nu meewerken aan een perspectieftraject. We onderzoeken welke mogelijkheden voor rechtmatig verblijf in Nederland er nog zijn. Zijn die er niet, dan kijken we hoe mensen op een goede manier kunnen terugkeren naar het land van herkomst. Op deze manier werken zij dus ook aan hun doelen en kunnen ze weer de regie over hun eigen leven nemen. Dit sluit perfect aan bij de missie van Traverse.
Naast mijn rol als persoonlijk coach heb ik, ook door mijn ervaring, diverse neventaken kunnen oppakken. Ik zit in het formatie & productieoverleg en ben voorzitter van het bruggenbouwersoverleg. Mijn expertise als bijstandsconsulent bij de gemeente Den Bosch kan ik ook nog heel vaak inzetten. Niet alleen in relatie tot cliënten, maar ook op beleidsniveau door bijvoorbeeld nieuwe afspraken te maken met de gemeente over het aanvragen van bijzondere bijstand. En ik draai dus het project voor uitgeprocedeerde asielzoekers.
We hebben veel vrijheid binnen de organisatie, zowel qua werk(tijd)indeling, als ook om neventaken op te pakken die echt bij je interesses aansluiten. Dat is voor mij een reden om nog steeds met heel veel plezier naar mijn werk te gaan. Juist de combinatie van het werken met cliënten en deze neventaken maken het werk afwisselend en interessant. Dat komt uiteraard ook doordat iedere cliënt anders is, en daardoor elke dag vaak weer een andere uitdaging geeft. De collega’s, zowel binnen mijn basisgroep als op andere plekken in de organisatie, zijn een enorm leuke bonus. Zelfs met oud-collega’s heb ik nog veelvuldig contact. Het samenwerken met en voor onze doelgroep, en alle ervaringen die dit met zich meebrengt, schept echt een band.
Wederom staan er allerlei veranderingen binnen de organisatie op de planning. Zo hebben we in oktober 2022 te horen gekregen dat de gemeentes in de regio ons, samen met een aantal coalitiepartners, een belangrijke aanbesteding hebben gegund. Dit betekent dat we samen met de partners alle cliënten in Tilburg en omliggende gemeentes gaan begeleiden die Wmo begeleiding nodig hebben. Dit bracht weer nieuwe uitdagingen met zich mee, en ook chaos, aangezien de eerste concrete stappen voor 1 januari gezet dienden te zijn.
Gelukkig zorgt werken met deze doelgroep ervoor dat je wel wat chaos gewend bent. Ook al gaan deze veranderingen snel, Traverse probeert ons als medewerkers zo veel mogelijk hierin mee te nemen. Dit geldt zowel voor zaken die duidelijk zijn, als voor alle onzekerheden die de veranderingen met zich meebrengen. Je krijgt de kans om mee te denken, mee te ontwikkelen en je mag zelf aangeven voor welk team je kiest. Blijf je binnen Traverse of kies je voor een nieuwe uitdaging bij de coaltie? Ik heb voor het laatste gekozen. Voor een nieuwe plek, een nieuwe werkwijze, nieuwe collega’s, andere rollen of neventaken. Wat niet verandert: er nog steeds met volle overgave staan voor de cliënten en de begeleiding optimaal vormgeven.
Alle andere veranderingen brachten uiteindelijk iets moois, dus ik zie ook deze stap weer positief tegemoet. Samen kunnen we dit.
