Menu
Het is duidelijk dat Mario en Laura beiden weten dat verbinding het verschil kan maken. Mario met zijn liefde voor muziek en zijn vermogen om mensen samen te brengen en Laura als leef coach bij Traverse die zich inzet voor mensen zoals Mario. Hun verhaal herinnert ons eraan dat zelfs de kleinste gebaren van vriendelijkheid en ondersteuning een grote impact kunnen hebben op iemands leven.
Mario werd dakloos door een ruzie met zijn toenmalige vriendin. Dit liep uit de hand en Mario stond op straat. De eerste week verbleef hij in een hostel in het centrum van Tilburg. Het was zomer en hij werkte op de kermis. Hij bedacht dat een hostel niet de plek was om voor een langere tijd te verblijven en meldde zich bij Traverse, de maatschappelijke opvang. Ook zijn werk bij de kermis kwam ten einde. Dat was een flinke tegenslag, maar Mario gaf niet op. Hij heeft een zoon en zijn streven is dat zijn zoon weer bij hem kan komen wonen. Dus vanaf nu kwam hij alle afspraken na en zocht hij weer werk, vrijwilligerswerk in de Bron. Na een tijdje gewoond te hebben in een gezamenlijke woning genaamd de Stroming, kon hij weer zelfstandig gaan wonen. Nu heeft hij de sleutel van Kompas op ’t Zuid, een gemengd wonen project, gekregen en kan het inrichten van zijn appartement beginnen.
Mario vertelt dat hij vooroordelen over dak- en thuislozen had voordat het hem overkwam. Maar dat snel veranderde toen hij zelf dakloos werd. Hij leerde in de tussentijd veel mensen kennen die zelf dak- of thuisloos zijn. Vooral bij het station, daar was hij zelf ook vaak te vinden. Hij had veel aan een praatje met mensen die in dezelfde situatie zaten als hij. ”Dat was gewoon heel veel waard. Al is het alleen maar een praatje van, jongen hoe is het. Je hebt dan toch een beetje die aanspraak. Een knikje of een groet of een schouderklopje van, hey hoe is het met je? Dat je ziet dat iemand niet helemaal oké is en dan vraagt alles goed? Ja. Meer is het niet. ”
”Mensen kijken toch naar je op een bepaalde manier”, legt Mario uit. Sommige mensen oordelen en sommige mensen niet. ”Als je op straat leeft, voel je je alleen en alsof ze hele wereld tegen je is.” Voor hem voelde het zo op sommige momenten. Mensen die op straat leven kampen vaak met een groot schaamtegevoel. Een gevoel alsof je gefaald hebt. Dit gevoel had hij ook tegenover zijn eigen kinderen. Hij verwaterde het contact, omdat hij vond dat hij ze niks kon bieden.
Mario bracht zijn dag dan door met muziek. Soms speelt hij Piano op het station. ”Als je dan muziek begint te maken, dan zie je mensen al opkijken. ” Hij zingt er dan een liedje bij en om hem heen verzamelen mensen en zeggen dankjewel met een glimlach. Dat betekende veel voor hem. In zijn ogen brengt muziek mensen samen, het verbindt mensen.
Mario is een mensenmens en brengt het liefst mensen samen. Zijn eigen behoorlijk bewogen leven heeft hem doen realiseren hoe belangrijk het is om mensen om je heen te hebben. Bij Traverse heeft hij veel gehad aan Laura en andere begeleiders. Ze luisteren, oordelen niet en ondersteunen daar waar het kan. Laura kent Mario vanaf het moment dat hij bij Traverse binnenliep. ”Ik word daar heel blij van. Dan krijg ik gewoon kippenvel.” zegt ze. De stappen die Mario heeft gezet door nu uiteindelijk zelfstandig te kunnen gaan wonen geeft Laura als leefcoach veel voldoening van haar werk. ”Hij doet het zelf, maar ik ben blij dat ik daar een klein onderdeel van ben geweest. Daar krijg ik energie van.”
Als leefcoach ga je de kleine dingen heel erg waarderen. Je luistert naar een verhaal als iemand nieuw binnenkomt. Je ziet aan een bepaalde mimiek dat het niet goed gaat. Het is dan belangrijk dat je vraagt van hoe gaat het nou met je? En dat je echt de tijd neemt. Je gehoord en gezien voelen vinden we allemaal belangrijk als mens. Laura gooit, zoals ze het zelf zegt, haar liefde in het eten. Eten verbindt ook. Ze heeft laatst een Indonesische rijsttafel gemaakt voor de cliënten. ”Dat zijn de kleine dingen waar ik blij van word. ”